Dagboek van een avontuur. Omdat we ons later waarschijnlijk af en toe af gaan vragen hoe we dat ook al weer allemaal gedaan hebben.

1-7 november

November is de start van een nieuw ritme hier. Rob gaat fulltime aan de slag bij het Lagerhaus, de Oostenrijkse variant van de Aveve zeg maar. Nu we alle zes wat onze draai in Oostenrijk gevonden hebben, kunnen we dit wel handelen. Het is niet alleen financieel mooi meegenomen, maar het zal ook enorm helpen met de integratie en het leren van het plaatselijk dialect. Want eerlijk is eerlijk, het is niet dat ik van achter de computer veel contacten leg natuurlijk.

Daar waar november in België altijd wel een beetje een grijze maand was, genieten we hier nog volop van een strakke blauwe hemel. Wel met vriestemperaturen ’s nachts, maar daar hebben we geen last van. De herfst kust de winter langzaam wakker.

De meiden mogen eindelijk starten met hun Spiderkids – klimcursus en genieten daar zo hard van! Elizabeth is de durfal en wil niets liever dan zo hoog mogelijk klimmen. Virginie hoeft niet per sé zo hoog en is apetrots dat ze heeft leren zekeren. Die twee, dat is echt een topteam. Ze communiceren met elkaar en weten ondertussen perfect hoe ze op elkaar ingespeeld moeten zijn.

In het weekend gaan we naar een tweedehandsbeurs in Arnoldstein. We slagen er in om voor de vier kinderen een volledige ski-uitrusting te kopen zonder volledig geruïneerd te zijn. Laat nu die sneeuw maar komen, wij zijn er klaar voor!

Op zondag zien we de bergtoppen voor het eerst wit kleuren en het kriebelt om naar boven te rijden. Gelukkig is Rob dan zo iemand die daar zijn hand niet voor omdraait en voor we het weten hebben we een middag sneeuwballen gooien en sneeuwengeltjes maken bij de Watschiger Alm. Dikke bak sneeuw op de plek waar we het weekend er voor nog naar de top van de Gartnerkofel wandelden.