Nu de eerste maanden Oostenrijk er op zitten, gaat ons leven hier echt zijn gewone gangetje. Net zoals vroeger in België, maar dan vele malen leuker :-).

Daarom vanaf nu geen volledig dagboek meer, maar per maand een overzicht in foto’s.

Januari 2022

Januari was een maand van sneeuw, heel veel sneeuw. We schepten sneeuw, skieden in volle sneeuwstorm en zakten in het bos tot over onze knieën in de verse sneeuw.

De kinderen volgden een week skiles om hun techniek te verbeteren en op de laatste dag deden ze een wedstrijd met de club. De competitiebeestjes kwamen in hen naar boven en hun eerste skimedaille is een feit. En ja, het gaat om het plezier en niet om het winnen, maar het gaf zeker een boost aan hun ski-zelfvertrouwen.

Het was ook de maand waarin we tot een akkoord kwamen voor ons huis. Net voor de feestdagen gingen we voor het eerst kijken, net na de feestdagen kwamen we er samen met de verkoopster uit. Een gevoel van euforie overviel ons en wat was het cool dat er toen net vrienden op bezoek waren! We konden meteen klinken op de goede afloop.

En die vrienden die kwamen skiën, dat was natuurlijk helemaal tof. Ondanks dat wij moesten werken, konden we toch genoeg momenten inplannen om samen de piste op te gaan en een gezellige tijd te beleven! Het is gewoon ook erg leuk om vrienden en kennissen “in het echt” te kunnen laten zien waar wij nu zo enthousiast van worden.

In januari pikten Rob en ik af en toe een spaarzaam momentje met z’n twee mee. Ook dat was genieten. Samen met de lift naar boven en dan wat drinken, meer moet het niet zijn.

En er werd gewandeld. Heel veel gewandeld. Door de aankoop van ons huis, de spanning over de lening [waar dus helemaal niets spannends aan was, enkel in mijn hoofd was het een ding], de plannen voor een verbouwing enz, liep mijn hoofd af en toe over. Teveel tabbladen die tegelijk open stonden, zeg maar. Maar geef toe, in dit landschap mogen wandelen en weer een helder hoofd krijgen, is natuurlijk geen straf!

Door de vriestemperaturen was ook de Presseggersee bevroren. Uiteraard lieten we die kans niet aan ons voorbij gaan en gingen we schaatsen. Op natuurijs schaatsen op nog geen 5 minuten van thuis, pure luxe. Elizabeth ging een paar dagen laten nog een keertje schaatsen met de Alpenverein, de max om te zien hoe ze hier allemaal hun weg vinden!

Er wordt vaak gezegd dat het hier een lang koude winter is, maar heel eerlijk, wij hebben genoten. Ja, het was heel koud en ja het werd ’s avonds heel vroeg donker. Daar tegenover staat wel dat de zon hier bijna elke dag schijnt en daar krijgen wij in ieder geval een pak meer energie van dan van de grijze regenachtige winter die we in België wel eens hadden. Van een winterdipje was hier zeker geen sprake. Terwijl ik dit schrijf, zijn we begin maart en is de sneeuw in het dal voor een groot deel weggesmolten. De lentekriebels beginnen te komen!