Februari was een topmaand, ondanks dat 5 van de 6 geveld werden door Corona.

Het begon allemaal met een dagje quality-time met Virginie. Gewoon, wij met z’n twee de berg op terwijl de rest ging skiën.

We vierden uiteraard ook de verjaardag van Willem-Frederick en Elizabeth. Onze twee jongsten werden al weer 9 jaar. We hadden in de planning om lekker samen uit eten te gaan bij ons favoriete restaurantje en om daarna een paar vriendjes uit te nodigen. Jammer genoeg stak een positieve coronatest daar een stokje voor. Elizabeth testte positief 2 dagen voor hun verjaardag en zo bracht ze de hele Semesterferien (de krokusvakantie zeg maar) in quarantaine door. Maar hé, we lieten het niet aan ons hart komen, bestelden lekker chinees en videobelden met de hele familie. En het belangrijkste van alles:  ze had gelukkig echt nergens last van.

Op het verlanglijstje van de tweeling stonden trouwens een nieuwe boekentas/schoolrugzak en een skibril (Elizabeth) en een knuffel van Baby Yoda en headphones (Willem-Frederick), voor mocht je nog inspiratie zoeken voor een negenjarige in je omgeving.

Een ander hoogtepunt van februari was zonder enige twijfel het bezoek van Pé en Mé. Ze hadden al eerder gezegd langs te willen komen, maar dan eerder in de lente en het mooie weer. Uiteindelijk besloten ze dat de trein een veel aangenamer reismiddel is dan de auto en kwamen ze voor 10 dagen bij ons op bezoek in februari. Zalig om elkaar terug te zien na 6 maanden. Niet alleen het weerzien was de max, maar vooral ook het feit om te kunnen tonen waar we wonen, om te kunnen laten zien waarom we hier zo gelukkig zijn, dat was nog veel fijner. We deden in de 10 dagen zoveel mogelijk, tussen de quarantaines en het werken door.

Ze hadden 10 dagen mooi weer, met 1 namiddag sneeuw. Het best mogelijke scenario dus.  Het sneeuwde toen voor de laatste keer bij ons beneden in het dal, al wisten we dat toen natuurlijk nog niet.

Een paar dagen nadat mijn ouders weer naar België vertrokken waren, kwamen de volgende vrienden al aan. Gert en Zoë kwamen op shortski met de kinderen en ook dat was genieten. Het plan om samen te gaan skiën viel door de quarantaine van Rob in het water, maar gelukkig konden we op de valreep toch nog samen afspreken voor een gezellige avond. Op de een of andere manier hebben we hier geen foto’s van, dus er zit niets anders op dan dat jullie nog eens terugkomen he! 😉

En dan..roffel roffel… het aller- allerbelangrijkste feit van februari: we tekenden de koopakte voor ons huis bij de notaris. Met zweetpollekes en heel veel zin om het uit te gillen, zetten we onze handtekening onder de akte. Yes! Het is van ons. Bijna dan toch. 1 juli krijgen we de sleutel. Zie je ons glunderen van achter onze maskers?

Kortom, februari was een topmaand die ongelofelijk snel voorbij vloog. Uiteindelijk kregen we allemaal corona, behalve Willem-Frederick, die zo zijn reputatie als meneer-ik-doe-graag-anders-dan-de-rest weer helemaal waar kon maken! De kinderen hadden helemaal nergens last van, Rob en ik kampten met een paar dagen koorts en een ongelofelijke vermoeidheid, maar uiteindelijk was ook dat relatief snel weer over. De vaccinaties en de booster zullen hun werk gedaan hebben, denk ik dan maar.