In 2009 trouwden we. Na onze huwelijksdag vertrokken we meteen met de rugzak een maand naar Brazilië. Ik hield toen elke dag een dagboek bij. Tijdens het inpakken voor de verhuis, kwam ik het weer tegen en nu wil ik het vastleggen op de blog.

We maakten deze reis in 2009, dus gebruik het als inspiratie of ter ontspanning, maar pin ons niet vast op de juistheid van de toeristische informatie 🙂

21 september

We kregen een stevig ontbijt tijdens de vlucht en landden veilig om 4u15. Onze bagage volgde snel en om 5u zaten we in de taxi richting jeugdherberg. Rio Rockers was nog in diepe rust en door het taalprobleem raakten we ook niet binnen. Daar stonden we mooi te blinken met al onze talenkennis, haha. De jeugdherberg lijkt ondertussen niet meer te bestaan. Om 8 uur werd het licht genoeg bevonden om ons binnen te laten. Ons eerste Braziliaanse ontbijt was een feit: sterke koffie, droge koekjes en mierzoete cake.

We waren bekaf, maar trokken gelijk naar Copacabana. Het miezerde een beetje maar het was toch een aangename 21 graden. We moesten nog een beetje in de stemming komen. De vermoeidheid, de lange reis en alle verhalen over hoe gevaarlijk Brazilië wel niet is, eisten zijn tol.

’s Middags aten we een lekkere pasta met extreem veel look en dronken we onze eerste caipirinha van de vakantie.

Ondanks het mindere weer trokken we op onze eerste daytrip naar het Christusbeeld. Uiteraard zagen we niets door de mist en de regen, gelukkig kon Rob perfect uitbeelden hoe het er uit zou moeten zien.

Daarna bezochten we het Maracanastadion. We deden de Walk of Fame in de voetsporen van Pelé. Jammer genoeg was er geen match toen wij in Rio waren, want zo’n stadion met 110000 plaatsen, dat is mega indrukwekkend.

We wandelden verder naar de Sambadrome, dé plek waar tijdens het beroemde carnaval van Rio alle sambascholen samen komen om in volle glorie te stralen. De tribunes zitten dan vol en mensen betalen meer dan een maandloon om er een plekje te kunnen bemachtigen. Iedere school heeft 3000 leden en ze hebben iets minder dan anderhalf uur om de 700 meter van de Sambadrome af te leggen.

We besloten ondanks het slechte weer toch nog de lift naar de top van de Suikerbroodberg te nemen. Slecht idee, want iets voor halverwege zagen we al niets meer – hoezo eigenwijze toeristen -.

Om 18u was het pikdonker en om 21u lagen we te slapen. Die jetlag, dat was een hele nieuwe ervaring voor mij!

Morgen: dag 2 in Rio de Janeiro