In 2009 trouwden we. Na onze huwelijksdag vertrokken we meteen met de rugzak een maand naar Brazilië. Ik hield toen elke dag een dagboek bij. Tijdens het inpakken voor de verhuis, kwam ik het weer tegen en nu wil ik het vastleggen op de blog.
We maakten deze reis in 2009, dus gebruik het als inspiratie of ter ontspanning, maar pin ons niet vast op de juistheid van de toeristische informatie 🙂
26 september
Het leek een regenachtige dag te worden, maar tegen de tijd dat we goed en wel ontbeten hadden, trok de lucht open en stegen de temperaturen. We troffen 2 Duitsers die wel samen met ons op pad wilden. We namen samen de bus tot aan de TTU (Terminal Transporto Urbanico) om van daaruit een internationale bus naar Paraguay te nemen.
Toen we de grens over gereden waren, leken we in een totaal andere wereld terecht gekomen te zijn. De Rio Iguazú vormt de grens tussen beide landen. In Paraguay spreken ze naast Spaans en Portugees ook nog een soort van mix tussen beide talen. Heel exotisch en niet zo makkelijk te begrijpen.
Bij de grens was het razend druk. Iedereen leek de oversteek te willen maken (in beide richtingen), het was een wirwar van auto’s, brommertjes, wandelaars, fietsers en vrachtwagens.
Iedereen leek ook iets te verkopen, Van (nep-) voetbalshirtjes en sokken tot boksbeugels en knipmessen. Iedereen was superaardig en zodra het gesprek op het onderwerp voetbal kwam, was het ijs al heel snel gebroken, ondanks dat we elkaar niet echt begrepen. Rob scoorde (há, wat een woordspeling) een aantal shirtjes en ik zwichtte voor een leren handtasje.
We liepen we ook nog een luxe shopping binnen, waar we een biertje dronken. Nu denken we ondertussen dat ze in Oostenrijk zo enthousiast zijn met hun halve liters bier, maar daar kregen we gewoon een fles van 630ml. De bier”tjes” hakten er behoorlijk in en het leek ons dan ook slimmer om een taxi terug naar Brazilië te nemen.
Is Paraguay de moeite om heen te gaan? Ongetwijfeld is het een heel mooi land, alleen zijn steden net op de grens, zoals hier Ciudad del Este, vaak niet de mooiste. Wij vonden het tof om er geweest te zijn, maar mocht je minder tijd hebben wanneer je in Foz bent, dan zou ik dit als eerste uit de planning schrappen.
Ergens in Foz werden we gedumpt bij een bushalte en voor we het wisten waren we onderweg naar de Itaipu-dam. We boekten er de panoramische tour, zodat we alles van buiten konden bekijken, lekker lui vanuit de bus. Heel de technische werking van de dam kon ons toch minder niet boeien. De dam zelf was echt heel indrukwekkend trouwens. We hadden het al vanuit de lucht gezien toen we landden met het vliegtuig, maar ook van dichtbij was het bouwwerk echt waw.
Terug in de jeugdherberg doken we het zwembad in. Niet omdat het zo warm was, maar omdat het kon. We bleven lang hangen in het barretje en genoten van onze laatste avond in Foz.
