In 2009 trouwden we. Na onze huwelijksdag vertrokken we meteen met de rugzak een maand naar Brazilië. Ik hield toen elke dag een dagboek bij. Tijdens het inpakken voor de verhuis, kwam ik het weer tegen en nu wil ik het vastleggen op de blog.
We maakten deze reis in 2009, dus gebruik het als inspiratie of ter ontspanning, maar pin ons niet vast op de juistheid van de toeristische informatie 🙂
30 september
Om 8 uur vertrokken we. De taxi bracht ons tot aan de haven. Daar stond al een boot klaar om ons naar de overkant te brengen.
Onderweg stopten we bij “The meeting of the Rivers”. Vanaf dat punt komen de Rio Negro (heel zwart water) en de Rio Solimoes (bruin water) samen. Heel bizar om te zien. Voor kilometers en kilometers lang stromen ze naast elkaar, zonder te mengen. Dit komt door de verschillende pH-waardes van het water en het feit dat de Rio Solimoes sneller stroomt. Vissen die per ongeluk te snel van de ene naar de andere rivier zwemmen, zijn blijkbaar eerst een tijdje bewusteloos, tot ze wennen aan de nieuwe pH van het water. Tenminste, dat vertelden ze ons, geen idee of dat ook echt zo is.
Wanneer we bijna aan de overkant waren, smolten ze toch samen en vanaf dat moment spreken we van de Amazone.
We stapten uit bij een vismarkt en mochten de tocht verderzetten in een Volkswagen busje (die maakten ze toen nog altijd in Sao Paulo).
Na 52 kilometer op een relatief goede weg was het tijd voor de volgende etappe, een motorbootje. In de 40 minuten die volgden, kreeg het landschap meer het uitzicht ‘van in de boekjes’. En wat een magisch gevoel om op de Amazone te varen!
Aangekomen bij Lodge Aurora Boreal mochten we gelijk aanschuiven voor een heerlijk middagmaal en daarna was het tijd voor verplichte rust. Eerst leek het ons wat gek, maar met een temperatuur van rond de 40 graden was het toch echt wel het slimste wat we konden doen.
De eerste middagactiviteit was vissen op piranha’s. Do-de-lijk saai, echt waar, maar Rob wist wel een paar goede exemplaren voor het avondeten te vangen.
Toen het donker werd – om 19u al – gingen we nog kaaimannen spotten. Beetje spannend, zo in een klein bootje op de Amazone. We schenen met de zaklamp naar de oevers en zagen ontelbaar veel ogen blinken. Laat ons het er op houden dat ik het niet erg vond dat we weer in de lodge waren.
Om 20u lagen we in bed, er was geen elektriciteit en het voelde als midden in de nacht. Bovendien hadden we voor morgen een overnachting in de jungle op de planning staan!
Morgen: een hangmatje in de jungle
