In 2009 trouwden we. Na onze huwelijksdag vertrokken we meteen met de rugzak een maand naar Brazilië. Ik hield toen elke dag een dagboek bij. Tijdens het inpakken voor de verhuis, kwam ik het weer tegen en nu wil ik het vastleggen op de blog.
We maakten deze reis in 2009, dus gebruik het als inspiratie of ter ontspanning, maar pin ons niet vast op de juistheid van de toeristische informatie 🙂
7 oktober
’s Morgens werden we helemaal uitgerust wakker. We besloten niets speciaals meer te ondernemen in Manaus, maar lekker na te genieten van ons jungle avontuur van de afgelopen week. We pakten rustig de tassen in en namen de taxi naar de luchthaven.
Normaalgezien zouden we rechtstreeks naar Salvador da Bahia vliegen, met een tussenlanding in Brasilia. Toen we landden in Brasilia, bleven we dan ook nietsvermoedend zitten tot een steward plots omriep dat we er toch uit moesten. Verwarring alom. Wij dus uit het vliegtuig en overgestapt naar een kleiner vliegtuigje richting Salvador. Jammer genoeg had deze een uurtje vertraging, maar hé, niets kon ons goed humeur verpesten.
Toen we in Salvador aankwamen stond de eigenaar van de pousada (nu een hotel, toen een klein pensionnetje) waar we geboekt hadden ons gelukkig nog op te wachten.
Op het eerste zicht leek Salvador heel mooi en schoon, vooral vergeleken met de vuilnisbelt die Manaus was. Hoe dichter we bij het historische centrum kwamen, hoe kleurrijker de huisjes werden – voor zover we dat in het donker konden zien natuurlijk-.
Op een gegeven punt verlieten we de drukke baan, recht een sloppenwijk in. Deuren van de auto werden meteen gesloten en de chauffeur reed wat sneller. Het was ondertussen bijna middernacht, maar de straten liepen vol met schaars geklede dames en straatkinderen.
De poort van onze pousada ging open en het leek alsof we in een andere wereld kwamen. We kregen een gigantisch mooie kamer met airco, een mini-bar en een aparte loungeruimte. Wat een luxe! We dronken nog een pintje en rolden ons bed in, want morgen wilden we meteen de stad verkennen.
