In 2009 trouwden we. Na onze huwelijksdag vertrokken we meteen met de rugzak een maand naar Brazilië. Ik hield toen elke dag een dagboek bij. Tijdens het inpakken voor de verhuis, kwam ik het weer tegen en nu wil ik het vastleggen op de blog.

We maakten deze reis in 2009, dus gebruik het als inspiratie of ter ontspanning, maar pin ons niet vast op de juistheid van de toeristische informatie 🙂

8 oktober

We werden rustig wakker en genoten van een lange hete douche. Na 10 dagen koud water deed dat zo’n deugd! Ontbijten met verse sapjes van mango en aardbei, verse cake en broodjes, we lieten ons de luxe welgevallen.

Daarna trokken we de stad in. We verbleven in de wijk Pelourinho, wat zowat het kloppend hart van Bahia is. De stad was heuvelachtig en de temperaturen waren hoog, dus we zochten snel verkoeling in de kleine steegjes.

Zoals overal tot nu toe in Brazilië, waren ook hier de mensen weer super aardig en helemaal niet opdringerig. We slenterden over pleinen en straatjes en snuisterden in alle souvenirwinkeltjes. We kochten eindelijk de capoeirabroeken waar wel al de hele vakantie op aasden en vonden in onze backpacks ook nog plek voor twee hangmatten.

Plots werden we aangesproken door een kerel die ons gratis drankjes beloofde als we hem zouden volgen. Tegen beter weten in deden we het en gelukkig maar. We kwamen op een groot plein uit en genoten van een heerlijke maaltijd met een prachtig uitzicht. We kozen voor scampi’s in lookboter als voorgerecht. Gelukkig kozen we ook hier weer voor “um para dos” (1 gerecht met 2 borden), want het was een heel ruime portie van zeker 25 scampi’s. Als hoofdgerecht gingen we voor de filet mignon. Mmm! Heerlijk na een paar weken alleen maar vis.

Hoewel de sfeer gezellig was, viel het ons op dat er op iedere hoek van de straat wel een politieagent stond. De restauranteigenaar vertelde dat er heel veel straatkinderen waren die verslaafd waren aan drugs. Heel triest verhaal eigenlijk. Hij verzekerde ons wel dat er overdag geen risico’s waren.

Na het eten gingen we terug naar de pousada. Rob had als verrassing voor ons beiden een massage geregeld. We werden elk een uur lang gemasseerd. Pure ontspanning!

Ondertussen hoorden we rond ons de stad tot leven komen. Overal hoorde je muziek, zag je lichten en liepen mensen. Het klonk zo verleidelijk om op stap te gaan, maar het werd ons door de eigenaars van de pousada afgeraden omdat we in een te gevaarlijke wijk logeerden. Hoewel we de tent waar we heen wilden konden zien (het lag aan het andere eind van de straat, dus amper 700 meter verder) stond hij er op dat we een taxi zouden nemen. De kans dat we later in de nacht een taxi terug zouden vinden voor dat korte stukje, was echter onbestaande, dus bleven we in de pousada.

We bleven dan maar op ons terrasje zitten, dronken een biertje en pakten onze tassen in, want de volgende dag zouden we al vroeg vertrekken voor een uitstap naar Praia do Forte.

Morgen: heel veel schildpadden