…maar we zijn terug!

Bijna een jaar was het stil op deze blog. Stil, terwijl bloggen eigenlijk van het liefste is wat ik doe. Laat ons het er op houden dat de prioriteiten afgelopen anderhalf jaar ergens anders lagen.

We verhuurden, verbouwden en verhuurden weer lustig verder. Na het zomerseizoen 2023 sloten we de deuren en begonnen we aan de grootste verbouwing die we ooit deden. Heel de eerste verdieping van ons huis ging op de schop en van “oud, ruwbouw en gedateerd” gingen we naar 3 gloednieuwe appartementen. Daarnaast legden we ook nog een parkeerplaats aan en gunden we onszelf een nieuwe keuken. De oude viel van ellende uit elkaar, dus het was geen overbodige luxe, geloof me.

Maar dat verbouwen, dat ging niet in onze koude kleren zitten. Plannen maken, daar zijn we goed in. Ons laten omringen door vakmensen, ook dat hebben we goed aangepakt. Winkels afstruinen om de juiste tegels, verf en nog veel meer te vinden, dat lukte ook nog. Inspiratie opdoen op talloze websites en ook online bestellen, daar waren we goed in. Lijstjes afvinken en doorpakken weet je wel.

Het moest ook wel, want ik had de nieuwe appartementen al een paar maanden verhuurd nog voor de eerste bouwvakker een voet in huis gezet had. Ondernemen met lef noemen ze dat. Heb ik geleerd op mijn werk. 🙂

Wat we wel onderschat hadden, was de combinatie van een groot gezin, met z’n twee ook nog eens fulltime werken en dan 3 maanden lang constant werklui over de vloer hebben. Ons huis was echt de zoete inval en een grote bouwput. Vanaf 6 uur ’s morgens tot rond 17u ’s avonds liepen er mensen rond. Op topdagen waren ze met zo’n 16 man hier aan de slag.

Ondertussen werd er overhoord voor examens, draaiden Taxi Mama en Papa overuren om iedereen op tijd op alle hobby’s en schoolactiviteiten te krijgen, kookten we in de garage, moesten de honden uitgelaten worden en bleef bij ons beiden op het werk ook alles doordenderen.

Maar hé, het lukte. Een kleine week voor de eerste gasten kwamen, was alles af. Geen “Ik Vertrek”- scenario’s waarbij we nog de laatste kast in elkaar aan het schroeven waren terwijl de gasten al op de oprit stonden. Een pak van ons hart!

Ondertussen zijn we een jaar verder en hebben we al 2 winterseizoenen en een zomerseizoen in de nieuwe setting achter de rug. En echt, het is het allemaal waard geweest. We genieten van het verhuren, van de contacten die we leggen. We genieten van het verwelkomen van nieuwe gasten en van mensen die we ondertussen vrienden mogen noemen.

Er zijn die verloren gewaande vrienden waar we nu door de vakanties een erg hechte band mee hebben. Het zijn Hongaren die al voor de derde keer terug komen maar waar we nog steeds geen twee woorden mee kunnen wisselen zonder Google Translate. Het zijn de Belgische pintjes en de pakken hagelslag die meegebracht worden. Het zijn studentengroepen die voor het eerst samen op vakantie gaan en ’s avonds aankloppen omdat ze nog een pan pasta over hebben en die graag willen delen. Het is dat gezin met de dochter die de beste vakantie van haar leven had omdat ze een een Harry Potter-dekbedovertrek had. Het zijn collega’s die je al jaren niet meer in het echt gezien hebt, maar die nu zorgen voor een van de hoogtepunten van de vakantie. En er is dat gezin dat al sinds we hier wonen zorgt voor de knallende afsluiter van ons zomerseizoen.

Tuurlijk zijn er ook gasten waarvan we blij zijn dat ze vertrekken. Slechte ervaringen hebben we gelukkig nog steeds niet, maar soms is er gewoon geen klik. En ook dat is prima.

Ik ben blij dat ik terug ben. Nu maar eens kijken hoe lang het duurt voor ik weer wat ga posten. Ik doe geen beloftes, maar ik weet wel dat ik er keiveel zin in heb!